خطّه فریومد/ فرومد (تاریخی،علمی،فرهنگی)

کلاسِ اوّلِ ابتدایی بودم ، وقتی برای اوّلین بار رفتیم سرِ کلاس ، کوچه بالایی و کوچه جنانی­ها یک طَرف و ما پَشندی­ها طرفِ دیگرِ کلاس نشستیم . از همان روزِ اوّلِ کلاس را با دُشمنی شُروع کردیم .مُعَلّم که آمد سرِ کلاس با تَوَجُّه به قَد ، دانش ­آموزانِ کلاس را از اَوّل مُرَتّب کرد ولی باز هم نگاهمان به هم دوستانه نبود .یک روز مُعَلّم لوحه­ هایی آورد و از دیوار آویزان کرد که اَشکالِ مُختَلف داشت و از ما خواست هر عکس را که با خَطّ­ کش نِشان می­ دهد با صدایِ بُلَند اِسمَش را همه با هم بگوییم .لوحۀ اَوّل را گفتیم ، در لوحۀ دوم عکسِ زَنبورِ قِرمزی بود .بُلند خواندیم : دوند !مُعَلّم با خَطّ­ کش کوبید به میز و با عَصَبانیّت گفت : دون چیه این زنبوره ؟!و ما فهمیدیم شهریها به دوند زنبور می‌ گویند . لوحۀ بَعدی عکسِ هویج بود .کوچه بالاییها گفتند : گَزَرما در حالی که به آنها می­ خَندیدیم و مَسخره­ شان می­ کردیم گفتیم : یوک مِگِن گَزَر ، خانم ای اِسمِش زِردَکه !مُعَلّم کوبید رویِ میز و گفت : خَفِه شین ، سرِ کلاس با لَهجِه حرف نزنید ! این هویجه !هویج !! با خودم ( شاید بقیّه هم همین فکر را کردند ) فکر کردم چه مسخره ! هویج ( اَدویه ) را که در قَطقی و آبگوشت می ‌ریزند .ولی از بَس مُعَلّم بَد اَخلاق بود جُراَت نکردیم حرفی بزنیم ، پس یاد گرفتیم به دوند ، زنبور و به زَردَک یا گَزَر هویج هم می ‌گویند . خطّه فریومد/ فرومد (تاریخی،علمی،فرهنگی)...

[email protected]  

مطالبی در اینجا درج می شود که ؛

1ـ درباره یا پیرامون «فریومد/فرومد» باشد.  

2ـ جنبۀ (تاریخی،علمی،فرهنگی) داشته باشد.

3ـ کار علمی یا قابل توجّه از « فریومدیها/فرومدیها» باشد.

خطّه فریومد/ فرومد (تاریخی،علمی،فرهنگی)...

در هجدهم تیرماه 1398 درخواستی مَبنی بر مُساعِدَت برای چاپِ کتاب در بارۀ « شُهدای فُرومَد » به بُنیادِ شهید میامی دادم ، 4 نُسخه کتاب هم که تا آن زمان چاپ کرده بودم به بُنیاد هدیه دادم . مُدّتی بعد از رئیسِ بُنیاد پرسیدم : نتیجۀ نامه چی شد ؟گفت : ما نامه را به بُنیادِ اُستانِ سمنان فرستادیم . آنها هم به تهران فرستاده ­اند ، هنوز جواب نداده ­اند .انتظار طولانی شد تا اینکه امسال کتابِ « شُهَدای فُرومَد » را در 316 صفحه و فِعلاً 100 نُسخه با هزینۀ خودم چاپ کردم . البتّه بعضی دوستان چند نُسخه کتاب پیش­ خَرید کردند . از جُمله دکتر علی ­اکبر مُعینی برادرِ شهید اسماعیل مُعینی هزینۀ 20 نُسخه به مبلغِ 5 میلیون تومان به حسابِ من واریز کرد و چند نفر از دوستانِ دیگر ولی 10 میلیون تومان هم یکی از دوستان قَرض داد و این کتاب چاپ شد . عکسِ جلدِ کتاب را هم در فَضای مَجازی برای رئیسِ فِعلی بُنیادِ شهید میامی فرستادم و می­ داند که کتاب چاپ شده است . به هر حال بُنیادِ شهیدِ شهرستانِ میامی از کنارِ این قضیّه بی ­تفاوت نمی ­گُذرد . می ­گُذرد ؟!ما باید اُمیدوار باشیم . اینکه با یک برادرِ شهید برای خَریدِ کتاب صحبت می ­کنم و او می ­گوید : هر چه برادرِ بزرگ ­ترم بگوید ، ما همان را انجام می ­دهیم . بعد برادرِ بُزرگ ­تر می ­گوید : برادرِ کوچک ­ترمان بیشتر در جریانِ این اُمور است هر چه او بگوید ما همان را انجام می ­دهیم . برادرِ کوچک ­تر می ­گوید : حالا که به من واگُذار کرده ­اند ما هر کدام 2 کتاب جَمعاً 6 کتاب می­ خواهیم . جای اُمیدواری است . حالا درست است که جوابِ تِلِفُن را نمی ­دهد و پیامَک زده است که : ما که درخواستِ کتاب نداشته ­ایم . ولی از قَدیم گفته ­اند : غُورِه حَلوا می ­شود امّا به صَبر ! حال خطّه فریومد/ فرومد (تاریخی،علمی،فرهنگی)...